LONDEN & OXFORD

05-07-2016

Dag 1 van de reis zit er al op. De busrit is alvast zonder problemen verlopen: onze buschauffeur Johnny is dan ook een krak in zijn vak en voorts een heel sympathieke man. Bij de grenscontrole kwam er wel wat smokkelwerk aan te pas, want er waren wat probleempjes met de identiteitskaart van Petra. Gelukkig bleken de grenswachters wel te vallen voor de charmes van de Piccolo’s en konden we onze tocht, na een grondige bagagecontrole, verderzetten. Tijdens deze tocht werd verder vooral nog wat bijgeslapen om het vroege vertrekuur te verteren.

Eenmaal aangekomen was er even tijd om ons in het hostel te installeren. Daarna te voet richting Leicester Square, één van de gezelligste pleinen van Londen, waar we nog wat van het prachtige weer genoten door in open lucht een pizza te nuttigen. Velen trokken ook naar de gigantische M&M winkel op dit plein om toch de nodige chocolade-vitaminen binnen te krijgen.

En toen stond meteen een grote verrassing te wachten: een echte Londense West End musical, namelijk Charlie and the chocolate factory. Wat een stemmen, wat een muziek, maar vooral wat een prachtig Decor! En nog straffer: de hoofdrol bleek de Londense versie van onze eigen Emiel te zijn.

Daarna terug naar het hostel en meteen bedje in, want het was een lange dag en vandaag moet iedereen fris zijn om een prachtig optreden te geven.

06-07-2016

Op dag 2 werd er in de voormiddag eerst nog gerepeteerd in de mooie tv-ruimte die vroeger een rechtszaal was. In de namiddag zouden de Piccolo’s Londen immers laten kennismaken met hun cum laude stemmen. En die kennismaking werd zeer gesmaakt! De combinatie  van een sterk optreden en de geweldige akoestiek van de  Soutwark Cathedral zorgde dan ook voor een betoverende sfeer die vele toeschouwers ertoe aanzette hun gsm of camera boven te halen om een stukje van die betovering mee naar huis te nemen. Die toeschouwers bleken van heel ver te komen. Zo was superfan Karlijn Martens zelfs helemaal vanuit Neerpelt naar Londen afgereisd om dit optreden bij te wonen!

Na het concert hadden de Piccolo’s wel wat Engelse zoetigheid verdiend. Deze extra suikers waren nodig voor de lange wandeling die zou volgen. In de vorm van een selfie-spel werden de bekendste plekjes van Londen bezocht en op originele wijze op de gevoelige plaat vastgelegd.

Na een leuke, maar vermoeiende tocht had iedereen reuzehonger. Die honger werd gestild door het nationale gerecht van Engeland: fish & chips. Daarna terug met de metro richting hostel. Het metro-/treinstation vlakbij ons hostel bleek echter het station te zijn waar ook Harry Potter regelmatig de trein richting Zweinstein neemt. Hier moesten dan ook eerst de nodige foto’s gemaakt worden vooraleer richting bed te gaan.

Vandaag gaan we zelf richting Zweinstein, of toch de universiteit die J.K. Rowling inspireerde bij het schrijven van Harry Potter, namelijk die van Oxford.

Om af te sluiten ook nog dit:

• Het concert van gisteren was mogelijk Tijl zijn laatste optreden als Piccolo. Heel erg jammer maar wel een prachtoptreden om je carrière af te sluiten.

• Anke heeft al zoveel gewandeld dat haar schoenen het begeven hebben. Richting optreden nam ze dan ook maar een extra paartje mee, deels voor de zekerheid en deels omdat ze niet kon kiezen welke schoenen ze nu wilde aan doen.

• Ook Martijn had een klein schoenenprobleempje. Zijn knalblauwe schoenen pasten immers niet echt bij zijn grijs-zwarte outfit. Jani zou furieus zijn geweest.

• Lien was net niet op tijd in de metro, de deur sloot net voor haar neus. Gelukkig konden we van binnenuit de deur opnieuw opendoen.

• De buschauffeur had wat moeite met het inchecken in zijn hotel. Zijn naam stond niet in de computer, de namen van de bestuursleden stonden niet in de computer,... Gelukkig was er ook nog het reserveringsnummer. En wat bleek? De reservering was gemaakt op naam van ‘Mr. Busdriver’.

07-07-2016

Terwijl er gisteren nog uitgeslapen mocht worden, was dat deze ochtend helaas niet het geval. Om 8u15 werd de groep op het appel verwacht voor onze uitstap naar de idyllische universiteitsstad Oxford. Er werden ons temperaturen van om en bij 23 graden beloofd, maar bij aankomst was daar nog niets van te merken. Philipp zag zich zelfs genoodzaakt een warme trui te kopen terwijl een groot deel van de groep zich warmde aan een koffie van Starbucks.

Om 11u hadden we een afspraak met Peter, een plaatselijke muziekstudent die zijn zomerdagen vult met het gidsen van groepen zoals de onze. Hij toonde ons de verschillende universiteitsgebouwen, bibliotheken en historische plaatsen, maar leerde ons ook dat Oxford meer is dan een universiteitsstad alleen. Zonder Oxford was er bijvoorbeeld nooit sprake geweest van Narnia of Hobbits, want hun geestelijke vaders waren beiden studenten aan één van de prestigieuze faculteiten. Maar vooral vormde Oxford ook het decor voor een groot deel van de Harry Potterfilms, wat meteen de filmkeuze in de bus verklaart. Het spreekt voor zich dat Peter veel succes had bij zijn voornamelijk vrouwelijk publiek, al zullen zijn looks daar ook wel wat mee te maken hebben gehad. Helaas bleek aan het eind van de tour dat de jongeman reeds bezet was en namen we dus allemaal (zelfs Anke) afscheid.

Na het verorberen van onze lunchpakketten onder een intussen stralende zomerzon – Philipp liep alweer in T-shirt – gingen we naar Christ Church voor meer sightseeing en meer… Harry Potter. Onder meer de iconische trap uit de Steen der Wijzen en de grote zaal van Zweinstein konden we bezichtigen. Even zorgde Anns verlaten rolstoel voor paniek bij de plaatselijke security, maar haar rugzak bevatte gelukkig enkel EHBO-spullen. Zij die de smaak van het bezichtigen te pakken hadden, gingen verder naar New College voor meer Harry Potter decors en uiteraard duizenden foto’s, terwijl de rest mocht profiteren van de goedkope pond in de winkelstraat. Het avondeten kleurde helemaal Italiaans met pizza en pasta van Gino’s Spaghetti House met als toetje een McFlurry van de McDonald’s waarna we moe maar voldaan terugkeerden naar Londen.

Het was weer een leuke en vruchtbare dag die de volgende weetjes opleverde:

• Dankzij de Harry Potterfilms in de bus – we zitten al aan drie – heeft onze jeugd zijn woordenschat aangevuld met krachttermen zoals “potverkaatje” en “sodeknetter”.

• Hoewel Martijn nog steeds geen rijbewijs heeft, blijkt hij zeer bedrijvig in het besturen van Anns rolstoel, inclusief achteruit parkeren.

• Om over de stadsmuren te kunnen kijken, vonden de studenten van New College er niets beters op dan een berg te bouwen in hun achtertuin.

• Eén van de prestigieuze faculteiten die Oxford rijk is, selecteert hun studenten op basis van een “one word exam” waarvoor de student drie uur lang moet schrijven over één enkel woord zoals pingpong. Wij dagen u uit…

08-07-2016

Na onze avonturen in Oxford was het vandaag de tijd om nog wat nader kennis te maken met Londen. De groep werd ’s ochtends opgesplitst naargelang bestemming. De opties:

• Westminster, beroemd voor Westminster Abbey en de Big Ben;

• Camden Town, beroemd voor zijn multiculturele lekkernijen en souvenirs;

• Buckingham Palace, beroemd voor de wissel van de wacht;

• En Oxford Street, beroemd voor zijn… winkels.

Uiteraard was die laatste bestemming het populairst…

Na de middag was het tijd om het duistere verleden van Londen te verkennen in London Dungeon, een ondergrondse wandeling waarin de grootste gruwels uit de geschiedenis werden nagespeeld door acteurs. Of waren het geen acteurs..? Achtereenvolgens maakten we deel uit van de bende van Guy Fawkes, zijn we opgebrand in de London Fire, vielen we ten prooi aan Sweeney Todd en Jack the Ripper en werden we veroordeeld voor hekserij. Gelukkig hebben onze Piccolo’s zich dapper verweerd, wat niet gezegd kan worden van alle bestuursleden.

Een Piccoloreis zou geen Piccoloreis zijn zonder boottocht en gelukkig heeft Londen een grote rivier, met name de Thames. We voeren van London Eye tot Tower Bridge en terug en zagen intussen alle belangrijke gebouwen en monumenten langs de rivier. Ik denk dat we na vandaag wel mogen stellen dat Londen voor ons koor geen geheimen meer kent.

We sloten dag vier af met hamburgers als avondmaal en een geïmproviseerd concert in het station van Harry Potter (een piano was aanwezig en Nathalie had als goede Piccolo al haar partituren bij). Aangekomen in het hostel werd er nog nagekaart met wat chips en wat drankjes. Onze reis zit er dan ook bijna op. De laatste dag staat in het teken van de terugreis met een tussenstop in Canterbury, één van de mooiste stadjes die Engeland te bieden heeft. Wij kijken alvast terug op een geslaagde reis.

En dan nog dit:

• 10 minuten te vroeg komen is beter dan juist op tijd aldus Nathalie.

• Anouk trakteerde iedereen op een paaldansoptreden in de metro.

• Anke, Ann en Wout kregen een daverend applaus voor de goede organisatie van de eerste reis onder leiding van het nieuwe bestuur.

• Martijn wordt verzocht al zijn partituren tegen de volgende reis van buiten te kennen voor het geval we nog eens per ongeluk een piano zouden tegenkomen